Sinds mijn komst in Malang ben ik bezig geweest met het voorbereiden van een workshop voor leerkrachten van de Pemerdi school. Het is een bijzondere school. Nee het is geen school voor bijzonder onderwijs, maar het is een school voor kansarme jongeren uit een gedeelte van Malang. Ik had niet mijn kompas bij me en aangezien ik toch een beetje in de war raak van het zuidelijk halfrond, heb ik geen idee in welke windrichting ik de locatie van de school moet zoeken. Ik weet wel dat de Asrama hier ook in de buurt moet liggen, want de kinderen van de Asrama krijgen hier ook les. Ik werd van huis opgepikt door de voorzitter van het bestuur van de school en die vertelde dat problemen vooral komen door dat kindren uit een oudergezinnen komen en vader vaak helemaal uit zicht is en moeder vaak van alles moet aanpakken om rond te kunnen komen, waardoor er weinig zichtt op de kinderen is.

Elke zaterdagochtend na de lessen ( ja ja op zaterdagochtend is hier nog ouderwets school), is er een studiebijeenkomst voor leerkrachten van 10 tot 12 uur. Soms wordt er een gastspreker uitgenodigd, nu was ik dat. De vraag was te vertellen over het werken met jongeren in Nederland en te vertellen over de komende Rots en Water training.

Terzijde: Op Bali hoorde ik dat zij het leerkrachten probleem, die daar ook nijpend was, hebben opgelost. 's Morgens vroeg gaat de helft van het aantal leerlingen naar school en 's middags de andere helft. En door de zaterdag ook nog te gebruiken kom je aan het gebruikelijke aantal lesuren. Ik ben vergeten te vragen of leerkrachten er dubbel voor betaald krijgen.

Het was mij onbekend wat mij te wachten stond. Ik had wel twee studenten van de universiteit om te vertalen en voor te bereiden. Luli, een economie student. Hij werkt 5 dagen in de week voor het secretariaat van de Bromokerk en gaat in de weekenden naar de universiteit. Hetis af en toe te merken dat hij enigszins overvraagd wordt. Tijdens de voorbereiding ging er veel langs hem heen, hoewel hij dit ontkende. En een studente psychologie, Muriari,die erg nieuwsgierig is en veel vragen stelt, maar zeer onzeker is over haar vertaal capaciteit. Zij wil iig proberen om de driedaagse bij te wonen als vertaalster, Luli is er de eerste twee dagen bij.

Voor de workshop had ik bedacht om veel Rots en Water oefeningen te doen en een beetje theorie die ik gebruik tijdens het geven van diverse trainingen en dit doorspekt met voorbeelden van Rots en Water en, natuurlijk, de looptochten, de reis van de held. De bijeenkomst werd bijgewoond door twintig leerkrachten van de basisschool. Ik had de indruk gekregen dat het om de bovenbouw, elementary school, zou gaan en de junior highschool, het voorbereidend onderwijs. Dus het theoretische gedeelte sloot niet aan bij de ontwikkelingsfase van de leerlingen. Toch heb ik het, ingekort, gebruikt enigszins duidelijk te maken wat ervarend leren inhoudt. De verdieping hebben ze gekregen via een reader die ik van internet haalt gehaald, inclusief de kritiek op ervarend leren, die in een nacht was vertaald om hier te kunnen uitdelen. Dat ik het ingekort had maakte het hele verhaal niet echt duidelijker op, maar daarentegen was er meer tijd om de Rots en Water groet uit te leggen en de voor de oefeningen: balanceren op een plank en een pvc pijp, groepsdruk, een spel puttrekken. En twee opdrachten: de leerkrachten moesten opschrijven wat er leuk is aan jongens en wat minder leuk is aan jongens en hetzelfde voor meiden en aan het eind heb ik ze gevraagd hun droom voor de school onder woorden te brengen.

Er werd veel gelachen en hoewel met enige schroom kwamen er steeds meer relevante vragen. Twee vragen waar we hetlanger over gehad hebben, was ' hoe krijgen we controle over de kinderen' en ' wat kun je doen als tijdens een training (de vraag werd gesteld naar aanleiding van het verhaal over de reis van de held) er meerdere ineens besluiten niet meer mee te doen. Bij de eerste vraag heb ik de tegen vraag gesteld: ' is het onze taak om de kinderen onder contorle te hebben of is het onze taak de kinderen te leren wat zelfcontrole is?' Er werd heftig geknikt door het Engels sprekende gedeelte van de leerkrachten en dat is bemoedigend voor de komende training, want dat ditis waar Rots en Water ook overgaat, de jongeren zelfbewuster te laten worden en dat komt ze niet aangewaaid daar hebben, zeker deze jongeren, hulp bij nodig.

De andere vraag kon ik beantwoorden met een verhaal, want dat hebben we wel eens meegemaakt en toch hebben we na 6 dagen de beloofde trein gehaald.

Na de bijeenkomst was er een jolige sfeer, dus allen al vanwege de sfeer was ik tevreden. De voorzitter vertelde dat hij ook zeker tevreden is en hij vond vooral het verhaal over balans leerzaam en hij had voor een gesprek die hij die middag nog zou hebben een plank en een pijp meegenomen.

Maar het mooiste vond ik de droom van en van de leerkrachten. Hij had in het Engels geschreven 'I want a school where the childeren come to play and learn and they are happy'. Deze man was al opgevallen en ik hoop dat hij een trainer wil worden, maar hij schijnt ziek te zijn.

Donderdag gaat de training van start en zijn ook de leerkrachten van het voortgezet onderwijs erbij. Dan is de groep geen 20 maar 34 man/vrouw groot!