Zoals de titel al doet vermoeden, ben ik gisteren op zoek gegaan naar het koloniale verleden. Jakarta Kota is de naam die de koloniale naam heeft uitgewist.Gelukkig niet alles. Zo zijn er verschillende gebouwen in diverse staat van onderhoudt ( van goed gerestaureerd tot riskante bouwvallen) te bewonderen. Op het Fatma Fatahillah stapte ik het gouveneurshuis binnen. Ik stond even stil bij de collectie van opgegraven resten van een hindoetempel, toen een man mij aansprak en begon te vertelen over de historie van de herkomst. ' U bent een archeoloog?' , vroeg ik. Ja, dat is hij, maar nog veel meer hij is ook wayang poppenmaker en speler. Hij leidde me rond door het huis en de geschiedenis rondom de periode dat Jan Pietrzoon Coen de scepter zwaaide over Batavia. Tussendoor meldde ik dat ik niet om en gids gevraagd heb en dat ik straks niet over geld wil praten. ' No problem'. Ik nam de gok met het risico een heel vervelend afscheid te krijgen, want deze man kon goed vertellen en wist veel. Zo weet ik nu dat onze Jan Pieter een enorme schurk was, niet langer dan 1.40 meter lang en in een veel te groot graf ligt voor zijn lengte, daar kunnen nog heel wat schurken bij. Na deze rondleiding nam hij me mee naar het Wayangmuseum en daar kreeg ik een lezing ovr de fabricage, de materialen en de betekenis van de poppen. Zonder erbij aan te dringen wist hij wel duidelijk te maken dat hij graag wilde verkopen. ik heb niet gevraagd naar de prijs van een pop waar, volgens hem, ca. 50 dagen aan gewerkt wordt. Feit is wel dat ze zeer fraai waren. Toen ik wegging waren er inderdaad no problems. Jammer dat de argwaan tijdens het gesprek nooit helemaal is verdwenen. Van daaruit richting de haven, langs de geroveerde kazerne ,die nu in gebruik is als restaurant, en het gefortificeerde pakhuis en door naar de haven. Daar liggen de pinisi, makassar klippers, houten boten en dat ze oud zijn blijkt wel uit de vele onderhoudt die gepeegd wordt. Ondanks dit onderhoud denk ik dat geen enkele reisverzekering een overtocht met de meeste van deze schepen dekt.

Van daaruit ben ik gaan lopen naar de Chinese wijk, Glodok. Lopen is een erg hete activiteit in Jakarta, maar daardoor zie je wel meer. Helaas ook minder prettige zaken. Ik liep langs een krottenwijk en in een greppel stonden twee jonge jongens de boel uit te diepen. Ik vind het lastig om hun leeftijd te schatten. De greppel zal er wel zijn om te zorgen dat de wijk niet bij de eerste regen volstroomd. De drek waar deze jongens in stonden te werken doet vrezen voor hun gezondheid.

Glodok. van wat ik ervan gezien heb, is als in zoveel steden in armere landen, dat de koop waar geclusterd wordt aangeboden. Zo is er de electronica wijk, de huihoudelijke wijk, de eethuisjes wijk en de illegale dvd wijk. En vooral het laatste is een levendige handel aan de bedrijvigheid te zien. Voor mij leuk om te kijken, kijken en niets kopen.

's Avonds uitgeblust op bed. En vanmiddag neem ik de trein naar Malang, ik ben benieuwd.

Voordat ik weg ga, pak ik mijn Bahasa lesboek, want dat is hard nodig.

Groeten, Warner

Ps: geen fotoooooos want mijn snoertje zit ergens ingepakt