Dit wordt een kort verslag, want ik ga zo uiteten. Vandaag aangekomen in Malang. Contact opgenomen met Bapak Hananto Jonatan. Toen ik hem eenmaal te pakken had stond hij al snel voor mijn neus. We hebben globaal gepraat over plannen, maar later meer hierover. Want nu gaan we zo uiteten.

Gisteren de hang-verplaatsdag afgesloten met een gesprek op het perron met een vrouw die vanuit haar familiegedrang naar mij stond te kijken. Zij kwam naar me toe en vroeg of ik alleen was. ' Ja'. Nou daar wilde zij meer van eten. Waar kom je vandaan, waar ga je naar toe? O Malang daar woont mijn familie. Jammer dat ik nu niet ga. Zij sprak redelijk goed Engels, want haar man is een Australier. Later kwam haar docher erbij staan. Zij studeert medicijnen in Singapore. Zij stelde izch voor: 'Juni' en hoe heet je moedert? 'Juli' . En natuurlijk nog even de foto, dus ik geef mijn fototoestel. Heb je een foto van je vrouw? Ja, die heb ik. ' oooh she is beautiful!' ' Yes and I am a lucky man'. Else werd ook goed bekeken 'she is pretty' en moeder wees nog even op Joost met een knipoog naar haar dochter.

En toen de trein in: veel beenruimte, veel lawaai van de tv met afwisselend de Indische-lach-of-ik-schiet-show en gezongen eindeloze herhalingen van de koran en tl lichten die alleen met een zonnebril gedempd kon worden.

En nu dus Malang, Oost-Java.

Beste vrienden ik groet jullie en het schaken ga ik net niet halen,

Warner