Het is nu de 15 de en aan het eind van de middag vertrekken Hans en ik naar Sulewesi.

De dagen inBali zijn omgevlogen. Ik had een guesthouse besproken en hoefde me met weinig meebezig te houden dan aakomen op de plaats van bestemming. De reis in de luxe nachtbus was oepel verlopen. De luxe bestond uit airco, beenruimte, een buurman die vertelde dat hij scheikunde docent is op de universiteit van Malang en extra eiwit rijk voedsel tijdens het gratis buffet onderweg. ik viste iets met pootjes tussen de gronte uit. Mijn buurman, een prettig reisgeschelschap overigens, probeerde nog : 'a shrimp?' maar het was duidelijk meer van het insektensoort. Tijdens de reis met mijn buurman heel even gesproken over mijn dagelijks werk en al gauw zat ik daar enthuosiast over te vertellen. dit had vooral te maken met wat er de laatste twee dagen gebeurd is. De laatste berichten waren dat ik in het weeshuis aan de slag ga. Dat komt er nu enigszins anders uit te zien. De dag na mijn les in Bahasa werd ik opgehaald door Bapak Hananto die mij meenam naar het bijles gebouw voor alle kinderen die dat nodig hebben. Vrijwilligers geven hier ondersteuning voor verschillende vakken en, zo had ik de indruk, is het ook een naschoolse opvang. Dit cenrum ligt in de tuin achter de pastorie van de kerk aam de Jalan Bromo. Ik werd voorgesteld aan Ibu Lydia. Ibu Lydia zit in het bestuur van een school en zij was ge'interesseerd wat ik zou kunnen betekenen voor school. Ik vertelde haar over de trainingen en ook zij was ge'interesseerd in Rots en Water. Om het gesprek in te korten, stelde zij voor dat ik een training ga verzorgen aan meer dan 20 leerkrachten om van hen een trainer te maken en dan de tijd die ik nog in Malang gebruik om trainingen te wonen en de leerkrachten van advies te voorzien. Haar zoon, een enthousiste jongen, vroeg of ik met hun en de jongeren die zij op de zondag opvangen Rots en Water activiteiten wilde doen. Ik heb op alles ja gezegd. Zo zat ik de volgende dag in het centrum te werken aan een voorstel voor de training Rots en Water voor leerkrachten. Er moet een hoop gebeuren, maar ik heb er veel zin in. Voor alle duidelijkheid, ik wil nog steeds dingen doen voor de Asrama. Dus misschien krijg ik wel druk.

Maar eerst op reis.

en zo loop ik een uur later in Ubud. Om hier te komen heb ik gebruik gemaakt van het public transport. Dat wil zeggenm oude afgetrapte busjes die van plaats tot plaats gaan en ook hier werkt deov pas niet. Je moet stevig onderhandelen om voor waarschijnlijk toch te vaal geld mee te mogen.

Ubud: Ik krijg een schok bij het binnen rijden van Ubud.. Tot nu toe heb ik altijd keurig bedekt rond gereisd, en wat mij het eerste hier opvalt is de veel te blote mensen met veel te veel vlees en veel te wit voor deze omgeving. Gelukkig is het guesthouse rustig gelegen weg van de drukte in een groene omgeving. Na een dutje en een douche ga ik het stadje in, in ... een korte broek. Ja er is weer een nieuwe toerist biujgekomen. 'taxi sir. transport, yes. 'Belum' is het antwoord in 999 op de 1000 keren.. Bali is hindoeistisch en dat valt op aan de vele tempels en de ceremonies en de kleding. Veel dansvoorstellinge, hier in Ubud zijn er elke dag vele special voor de toeristen. Maar aan de andere kant blijft het tradionele geloofshandelingen gewoon doorgaan , ondanks de vele fotograferende mensen. Waaronder ik.

'sAvonds een kleine verwarring. Hans had gezegd ik kom 12 oktober om half een aan. Ik dacht 's avonds, maar door een sms-je werd het duidelijk dat het 's morgens was. Dus snel een taxi gereged en blijkbaar mocht deze man niet alleen 's avonds laat op pad. Dus zat daar ook zijn vrouw en zijn dochter in de auto.

Wel prachtig om Hans op het vliegveld te ontmoeten en dan samen een dik uur later aan de grote Bintang voor onze bungalow te zitten.

Ik zal jullie op dit moment alle toeristische verhalen besparen de foto's die ik zo ga toeveogen vertellen veel. Maar Hans en ik hebben ontzag en ongeloof geoogst door tgen de berg op te rijden ipv je naar boven te laten brengen en met een gids en een spannende titel, 'downhill cycling', zonder te teveel inspanning veel moois te zien. Want dat is wel het geval zodra je Ubud verlaat en op rustige weggetjes uitkomt dan is het prachtig. Maar zweet heeft het gekost.

Gisteravond met twee vrienden van Hans naar een ceremonie gegaan in een klein dorp. Hiervan geen fotoos want aan alles voelde je dat het heel intiem was en aangezien wij de enige belandas waren zou de nadruk nog mer op onze aanwezigheid gedrukt worden. Maar mooi was het wel ok zonder de dansen. die stonden gepland om 9 uur, maar ziou pas plaatsvinden als de priester geweest was. Later bleek dat hij om 1 uur, enigszins verlaat, aangekomen te zijn. zodat het dansen om 3 uur kon beginnen. maar toen lag ik allang op een oor.

Beste vrienden, mochten jullie iets willen doneren aan het Asrama lees dan de reactie van Max Rijkschroef van Horizon Holland. ik denk dat dit de beste manier is. Ik ga nog wat eten voordat we naar Makassar gaan en hopen dat het goed gaat, want de omloop snelheid van het voedsel ligt erg hoog

Groeten, Warner